15-04-2020
Deze week blijf ik nog even in de sfeer van de religieuze muziek. In 1878 componeerde de Franse componist Camille Saint-Saëns (1835-1921) een requiem opgedragen aan zijn vriend en patroon Albert Libon. Die laatste was een jaar daarvoor overleden en had een deel van zijn erfenis aan Saint-Saëns geschonken onder de voorwaarde dat hij een requiem ter nagedachtenis voor hem zou componeren. Saint-Saëns deed dit met liefde en componeerde het werk in 8 dagen tijd. Maar een week na de première van dit werk sloeg het noodlot toe voor hem. Zijn zoontje van 2,5 jaar viel tijdens het spelen uit een raam en overleed. Een paar weken later overleed zijn andere kind, een baby. Dit verwoestte zijn huwelijk.
Het werk bestaat uit de delen
- Kyrie
- Dies Irae
- Rex Tremendae
- Oro Supplex
- Hostias (Offertory)
- Sanctus
- Benedictus
- Agnus Dei
Er bestaan twee versies van dit requiem, eentje voor een groot orkest (met alle blaasintrumenten gedubbeld, dus bijvoorbeeld 4 fagotten i.p.v. de gebruikelijke 2, 4 harpen en een orgel) en eentje voor een meer gebruikelijke orkestbezetting. Ik heb gekozen voor de versie met groot orkest. Het wordt uitgevoerd door l’Orchestre National d’ Île de France o.l.v. Jacques Mercier en Michel Piquemal. Inderdaad, twee dirigenten, eentje voor het koor en eentje voor het grote orkest.