03-02-2021
De Duitse componist Max Bruch (1838-1920) was van 1880-1883 dirigent van een orkest in Liverpool. In die periode schreef hij zijn Schotse fantasie voor viool en orkest, met ook een prominente partij voor de harp. Zoals veel componisten vond Bruch inspiratie in oude volksmelodieën. Deze fantasie is daar geen uitzondering op. Na een introductie volgen vier delen, respectievelijk gebaseerd op de (mij verder onbekende) volksliedjes Auld Rob Morris, Dusty Miller, I’m down for lack of Johnnie en Scots Wha Hae. Vermoedelijk kan de prominente partij voor de harp worden verklaard doordat hij daarmee wilde aangeven dat de (Keltische) harp belangrijk was voor de authentieke Schotse muziek.
Bij authentieke Schotse muziek heb ik altijd het beeld van een kroeg met een zanger wiens stem is aangetast door teveel whisky, begeleid door viool. Dit werk heeft dat beeld wel veranderd. Om de volksmuziek waarop dit werk is gebaseerd beter te leren kennen heb ik op Youtube wat zoekacties uitgevoerd. Dusty Miller heb ik gevonden, maar dan meer in een sfeer van Amerikaanse folk muziek zoals je die ook wel aantreft in de betere knokfilms die zich op het Amerikaanse platteland afspelen. I’m down for lack of Johnnie bleek heel mooi te zijn vertolkt door Vanessa Mae ergens in de late jaren ’90. Scots Wha Hae vond ik o.a. in een vertolking door doedelzakken. En Auld Rob Morris kent vele vertolkingen in klassieke sfeer. Kortom, mijn beeld van Schotse volksmuziek is door deze zoekacties nog meer veranderd dan dat het al was door de fantasie van Max Bruch.
Het werk wordt uitgevoerd door dee violist Itzhak Perlman, begeleid door het New Philharmonic Orchestra o.l.v. Jesús López Cobos.