07-10-2020

De Amerikaanse componist Samuel Osborne Barber II (1910-1981) heeft een redelijk oeuvre op zijn naam staan, waaronder 2 symfonieën, een zestal soloconcerten voor o.a. piano, cello en hobo, werken voor harmonieorkest, kamermuziek en enkele balletten en opera’s. In 1936 schreef hij een strijkkwartet, waarvan hij in 1938 het tweede deel, een adagio, bewerkte voor orkest. Het is dat werk waardoor hij het meest bekend is. Uit de Wikipedia “In januari 1938 stuurde Barber de partituur naar de dirigent Arturo Toscanini. Die stuurde het stuk terug zonder commentaar, waardoor Barber geïrriteerd raakte. Hierop liet Toscanini (die om zijn fenomenaal geheugen bekendstond) via een vriend weten dat hij het stuk al in zijn geheugen had opgeslagen. De première vond plaats op 5 november 1938 in een radio-uitzending vanuit het Rockefeller Center in New York door het NBC Symphony Orchestra onder leiding van Toscanini. Door de langzame, slepende strijkerslijnen en de toonsoort bes-mineur klinkt het stuk droevig. Daarom wordt het vaak ten gehore gebracht bij begrafenissen, crematies en herdenkingen. (..) Barber bewerkte het stuk in 1967 ook voor achtstemmig koor op de tekst van het Agnus Dei.”

Het werk werd uitgevoerd bij de begrafenissen van Einstein en prinses Gracia van Monaco. In een radiouitzending ter nagedachtenis aan de drie dagen eerder vermoorde president Kennedy werd dit werk op verzoek van weduwe Jacqueline Kennedy uitgevoerd. Een dance versie van Ferry Corsten en Tiësto werd uitgevoerd bij de opening van de Olympische Spelen van 2004. Maar misschien is het wel het bekendste geworden door het gebruik ervan in dé film die als aanklacht tegen oorlog kan worden beschouwd: Platoon van regisseur Oliver Stone.

Ik heb gekozen voor een uitvoering door de Detroit Symphony Orchestra o.l.v. Leonard Slatkin. De première van dit werk o.l.v. Toscanini is ook bijgevoegd.