Eerder heb ik een post geschreven over een Massive Open Online Course (MOOC) Cryptography van Coursera waaraan ik deelnam. Inmiddels is de MOOC beëindigd. In deze post beschrijf ik mijn verdere ervaringen, de zaken die mij zijn opgevallen en ontwikkelingen die zich in de tussentijd op het gebied van MOOCs hebben afgespeeld.
Ervaringen
De MOOC duurde twaalf weken. In die tijd werden iedere twee weken een nieuwe set video lectures, slides en een set opgaven geplaatst. Je had steeds twee weken de tijd om de opgaven te maken en te versturen. Totaal dus 6 “colleges” + een afsluitend examen.
Bij de cursus was ook een forum beschikbaar (qua opzet vergelijkbaar met een php-forum). Als ik problemen had met een opgave waren de vragen en hints die door medestudenten gegeven werden in dat forum waardevol. Opvallend daarbij vond ik dat nergens de juiste antwoorden gegeven werden, maar dat het ook bij hints bleef. Men was zich blijkbaar bewust van de belofte “fair” te handelen die bij inschrijving gedaan moest worden. De professor die verantwoordelijk was voor de cursus was ook aanwezig en bij tijd en wijle antwoordde hij ook (boornamelijk vragen die gingen over voortgang of wijze van tentamineren). Ook verschenen al snel allerlei berichten over lokale studiegroepen die zich wereldwijd hadden gevormd, waarbij studenten IRL bij elkaar kwamen om de stof gezamenlijk te bestuderen. Het forum bevatte ook meer luchtige onderwerpen zoals een thread waarin de “catch phrases” van de docent werden verzameld en een oproep een T-shirt te gaan ontwerpen voor de deelnemers aan deze MOOC.
De video lectures waren opgeknipt in stukken van 10-20 minuten (enkele iets langer tot 25 minuten). Ieder fragment bevatte een kop en een staart, waarbij begonnen werd met een samenvatting van de voor die video relevante theorie. Dit geheel gaf een goed overzicht over de te leren stof en maakte het ook behapbaar om het qua planning te verdelen over de beschikbare tijd van twee weken.
Uiteindelijk kostte het me ongeveer 10 uur per college om de stof te bestuderen en de opgaven te maken. Het afsluitende examen kostte me nog eens een kleine 3 uur.
Het materiaal voor de laatste collegeweek en het examen liet lang op zich wachten. In het forum werd daar geen directe verklaring voor gegeven, maar het leek er op dat met de collegereeks begonnen werd voordat al het materiaal al gereed was.
Hoewel de cursus open is, is het gebruikte materiaal dat niet. In de Terms of Use van Coursera staat hierover het volgende:
You may download material from the Sites only for your own personal, non-commercial use. You may not otherwise copy, reproduce, retransmit, distribute, publish, commercially exploit or otherwise transfer any material, nor may you modify or create derivatives works of the material.
Van open materiaal zou je verwachten dat aanpassing, mixen met ander materiaal, verspreiding en hergebruik toegestaan is. EdX (zie verderop) heeft wel de intentie hun materiaal onder een open licentie aan te bieden.
Ontwikkelingen
Gedurende de tijd dat het college liep waren er veel ontwikkelingen op het terrein van MOOC. De lancering van EdX (een samenwerking tussen MIT en Harvard) eind april trok de meeste aandacht. Er is inmiddels veel over MOOCs en de snelle ontwikkeling gepubliceerd in tijdschrijften en blogs. Enkele punten uit die publicaties:
- Kritiek op de klassieke samenwerkondersteuning zoals een forum.
- Een voorstel MOOC alleen te reserveren voor connectivist learning en anders MOC te gebruiken (Massive Online Courses). Ik vind dat zelf wat vergezocht: “open” zou dan ook iets zeggen over de didactische vorm van een MOOC (alleen connectivistisch leren zou dan open mogen worden genoemd). Voor mij werkte de gebruikte didactiek (een kopie van een “klassiek” college) goed, maar dat zal wel met mijn leervoorkeur te maken hebben.
- Ivy League universiteiten kunnen hun courses weggeven, omdat het daar gaat om branding en “erbij horen”. Aangenomen worden op zo’n universiteit is een bijna nodige voorwaarde om een goedbetaalde baan na afloop van de studie te krijgen via hun netwerk van alumni. Dat is de werkelijke toegevoegde waarde van hen en daar hebben studenten veel geld voor over. Dat werpt wel de vraag op of Ivy League universiteiten de enige zijn die dit dan zouden kunnen. Zeker is wel dat iedere universiteit zal moeten nadenken over hoe om te gaan met deze ontwikkeling en wat dit voor hen zou kunnen betekenen (zowel in kansen als in bedreigingen).
De survey die aan het einde van de cursus werd afgenomen geeft wellicht enig inzicht in beweegredenen die Stanford heeft om dit aan te bieden:
Which of the following best describes your reasons for enrolling in the course? (Select your top 3 reasons)
– Preview the course before enrolling for university credit
– Faculty reputation
– It is free
– Sharpen my job skills
– I am interested in the topic
– Enhance my resume for career or college advancement
– Augment another course I am taking at the same time (!!)
– Stanford University’s reputation
– My employer suggested this course to me
– Explore a new subject area for possible career change
– This course is more suitable than the one offered by my college (!!)
(De !! zijn mijn toevoegingen).
Opvallend vond ik dat in het forum van de cursus een voorstel werd gedaan door enkele studenten om deelnemers een klein bedrag ($10) te laten storten en daarvan een cadeau voor de docent aan te schaffen als dank. Op dit moment is niet duidelijk of dit initiatief ook echt uitgevoerd wordt en wat dat voor resultaat zal hebben aan bijval.
Tenslotte
Wat betreft het vak: de hack die onlangs bij LinkedIn plaatsvond is uitgebreid in het nieuws gekomen (zie hier bijvoorbeeld). In de cursus werd als illustratie al gewaarschuwd voor de kwetsbaarheid van de gebruikte hashfunctie (SHA 1) zonder salt (zonder dat daar LinkedIn werd genoemd). Ongetwijfeld zal deze casus in nieuwere versies van deze cursus opgenomen worden. Want dat vond ik ook aantrekkelijk aan dit vak. Het bleef niet bij droge theorie, maar het geheel werd rijk geïllustreerd met real-life casussen, waarbij zwakheden van bestaande beveiligingen (zoals het WEP-protocol voor draadloze netwerken) werden getoond en de wijze waarop die zwakheden werden ontdekt.
Ik heb uiteindelijk mijn certificaat gehaald met een 7,5 voor het examen en 7,6 voor de huiswerkopgaven. Ik ga in het najaar zeker de vervolgcursus doen, want zaken als digitale handtekeningen en certificaten zijn nog niet aan bod gekomen.