Onlangs lanceerde het International Olympic Committee (IOC) een serie van MOOC’s. Hun primaire doelgroep lijkt daarbij topatleten te zijn. Onder About is het volgende te vinden over het doel:
“The IOC Athlete MOOC is an innovative new way for elite athletes to study while training and competing. Anyone can access the IOC Athlete MOOC, wherever they are.”
Het is een experiment dat loopt tot einde van 2014, waarna een evaluatie eventuele vervolgactiviteiten zal bepalen.
De serie bevat 7 MOOC’s met onderwerpen als sportpsychologie, technologie, spieren, hart en bloedvaten (cardiovascular) en voeding. De MOOC’s kunnen zelfstandig op ieder tijdstip gevolgd worden (er is geen cohort). Iedere MOOC is opgebouwd uit een aantal video’s (5-10 minuten) met de stof, afgewisseld met korte video’s waarin de toepassing van de stof in de praktijk wordt geïllustreerd, meestal door een topsporter. Iedere MOOC wordt afgesloten door een korte kennisquiz (meerkeuzevragen), waarbij een ongelimiteerd aantal pogingen is toegestaan. Per MOOC kunnen badges worden verdiend, uiteraard in de vorm van bronzen, zilveren of gouden medailles. De studietijd per MOOC is ongeveer een uur. Bij iedere MOOC is een forum beschikbaar en zijn er verwijzingen naar achtergrondinformatie (zoals wetenschappelijke artikelen die dieper op het onderwerp ingaan).
Ik heb een vijftal van de MOOC’s gevolgd. De inhoud is redelijk basic, maar ik heb een verleden als wedstrijdsporter, waardoor veel van de stof al bekend was voor mij. Voor iemand die geïnteresseerd is in sport en meer te weten wil komen over wat er allemaal komt kijken bij het leveren van een topprestatie geven de MOOC’s een mooie inleiding. Of de MOOC’s veel nieuws zullen bevatten voor de topatleet waarop het IOC zich richt waag ik echter te betwijfelen. Sterker: wanneer dat wel nieuw is voor de betreffende atleet dan schort er m.i. iets aan zijn begeleiding.
Hoewel qua look-and-feel de meeste MOOC’s er goed uitzien, was er inhoudelijk wel wat op aan te merken. Bij één MOOC wilden ze experimenteren met formats, maar daarbij waren er technische problemen (de MOOC startte niet in Chrome) en was er geen feedback op de quizvragen, waardoor het onduidelijk bleef welke vragen je goed en welke je fout had. Diezelfde MOOC werd in twee talen aangeboden (Engels en Frans), maar de Franstalige MOOC onderscheidde zich alleen door een Frans gesproken voice-over toe te voegen (de sheets bleven Engelstalig).
De intermezzo’s tussen de lesstof waren leuk, mede door de sportbeelden die daarin te zien waren. “Onze” Epke figureerde daarin ook en ik kwam zo ook te weten (bij de MOOC over voeding) dat het geheim van de wereldrecordhoudster polsstokhoogspringen Jelena Isinbayeva is om 3,5 uur voor een wedstrijd chocolade te eten.
Er bestaat de mogelijkheid via een tool Captured de inhoud van een MOOC te bewaren en eigen aantekeningen en andere content toe te voegen. Het IOC voorziet daarin voor de atleet de mogelijkheid hiermee eenpersoonlijk dossier op te bouwen, bijvoorbeeld in communicatie met je coach. Deze mogelijkheid is interessant, ook voor andere MOOC’s van bv. Coursera of EdX. Hoewel meer en meer de video’s van dergelijke MOOC’s op platformen als Youtube of Vimeo beschikbaar zijn, zou een tool waarmee je al die content in één keer bij elkaar hebt voordelen voor een lerende kunnen bieden, zeker als daarmee offline bestuderen mogelijk wordt.
